zaterdag 7 december 2019

De fruittuin 2019

In maart postte ik nog optimistisch een tuinbericht. Nadien kwam de lente en bracht ik al mijn vrije tijd buiten door. Gelukkig maar.

Omdat ik deze berichtjes ervaar als een soort logboek, ga ik alsnog ermee door. Een update voor mijn fruittuin in 2019 is welkom. 

In 2019 wou ik in de fruittuin:


- de appelbomen goed snoeien voor een goede opstart


Aan de hand van een filmpje van Velt ging ik afgelopen winter aan de slag met de snoeischaar om de boom later een mooie structuur te geven. De Elstar reageerde daar heel goed op. De boom had bij aanplant ook mooi gerichte zijtakken die ik als basis kon gebruiken. De James Grieve reageerde daar minder goed op, geen uitgesproken groei en opgekrulde bladeren. Ook de zijtakken van deze laatste staan heel schuin opgebouwd, dus de basis was al minder goed. Bij de aankoop van toekomstige fruitbomen kijken ik daar in het vervolg beter naar.
Ook deze winter snoei ik de bomen op dezelfde manier: de drie of vier takken die je als structuur wilt laten groeien kort je met 1/3de in net boven een knop die naar buiten staat. De zijtakken van die drie a vier takken die kruisen, naar binnen groeien of te schuin zijn ingepland snoei ik volledig weg. De andere laat ik staan.


- het steunsysteem van de frambozen goedkeuren


Het laatste steunsysteem van vier kastanjehoutenpalen heeft gewerkt. Meer overzicht, meer oogst en minder jungle. Het soort systeem dat ik vanaf het eerste jaar had gewild. Maar ook dit jaar liet ik veel van de herfstframbozen aan de vogels door tijdgebrek.


- de composthoop echt in gebruik te nemen


Nog steeds een openstaande wens. Tips zijn welkom. Volgens mij zijn de open bakken te droog, want niet afgedekt en is de opbouw ervan vervelend om om te kunnen draaien. Je dient alles af te breken om vlot de hoop te kunnen omzetten.


- het gevecht met de hagewinde aan te gaan om een leukere maand augustus te hebben


De maand augustus was nog steeds een festijn met hagewinde. Maar ik kon er de schoonheid in zien. De weelderigheid zat goed. Elk jaar beter.


- een deel van de afscheiding achteraan verwijderen en de grond vrij te maken van onkruid


Door de aankoop van een nieuw stuk grond, kon ik een deel van de (dubbele) afscheiding verwijderen. Daardoor kon ik de grond vrijmaken van onkruid dat voorheen niet bereikbaar was. Dit werkje was zeer nuttig, het gaf een immens verschil in hoeveelheid hagewinde.


- het idee van het lange gras uitproberen

Ftuittuin 2019: maart bloembollen
Fruittuin 2019: juni lange gras


De bloembollen en het lange gras was zo'n succes dat ik dit ook vooraan in de siertuin ga uitproberen. Ik heb in november een mix van gele bio bloembollen (opnieuw hoera Velt) in de grond gestopt rond de toekomstige ingegraven trampoline. Ook deze keer om het maaien te verminderen en een (goud)gele weelde te hebben in het voorjaar. Dit stuk kan je ook zien vanuit het huis, het andere stuk niet zo goed.

Ik plantte bio bloembollen (aangekocht via Velt) tussen en rond de twee kleine appelbomen. Dit was mooi in maart. Een welkome geel/paarse verrassing van krokussen en narcissen. Het idee was om het gras lang te laten om het blad van de bloembollen te laten afsterven. Het lange gras was een fijn aanzicht in april, mei en juni. In juli begon het zo lang te worden dat het doorhing en langs alle kanten inviel. In juli maaide ik het stuk alsnog. Dat lukte met onze grasmachine. Het uitgedroogd gras verteerde wel heel moeilijk op de composthoop. En de plek zag een goede maand en half dor en geel. Maar dat kwam weer helemaal goed.

Om verder te gaan in het idee van maaien in juli, heb ik er alliums tussen geplant in oktober dit jaar.
Zo is er in mei en juni toch wat mooi hoog dat er tussen staat. Of dat is toch de bedoeling.

- de josta- en braambessen te kunnen proeven

De braambessen waren heerlijk. Sappig en dieppaars van kleur. De nieuwe takken die eruit groeiden voor het volgende oogstjaar waren wel erg lang en hingen vaak in de weg. Ondertussen heb ik die wirwar aangepakt, klaar voor volgend jaar. Ik vermoed dat ik die scheuten sneller moet samen binden in het midden en de hele lange stukken al mag inkorten in het groeiseizoen zelf.

Ik had drie Jostabessen dit jaar, dus ik zal nog even geduld moeten hebben. 

- het speelhuisje te upgraden


Het speelhuisje is gebleven zoals het was. Mama's hebben, of ik als mama, soms romantische gedachten over spelende kinderen. En mama's met structuur denken dan aan ingerichte speelhuisjes waar alles zijn plek heeft. Dat werd het dus niet. En ik ga er voorlopig ook geen werk van maken. Tenzij ik er echt zin in krijg.


In 2019 voegde ik aan de fruittuin toe:


- een kastanjehoutenpoortje met bijhorende wilgentakken (dankjewel Lisa) naar de nieuwe tuin.


Op naar 2020!

maandag 11 maart 2019

De moestuin 2013 - 2019

De plaats van de toekomstige moestuin en zijn kippenren was in 2013 nog het stuk tussen de braakliggende moestuin en siertuin van de vorige eigenares. Dit deel werd mee gefreesd in 2014 na het verwijderen van een draadafspanning met palen en een aantal achtergebleven stronken.

De moestuin 2015: eerste groenten! 
In 2014 wou ik starten met een moestuin en kreeg ik hulp van familie om de grond om te spitten (een bolle buik helpt al weleens om hulp te krijgen, bedankt Reginald). In 2015 boorden we de stukken grond af met gerecupereerde dakpannen en voerden hakselhout aan als pad tussen de bedden.

In het voorjaar van 2015 had ik mijn eerste plantjes in de grond. Na jaren dromen van een moestuin, was ik erg dankbaar om de eerste stappen te kunnen zetten. Poot- en plantgoed kwamen van Yggdrasil. De zaadjes voor goudsbloem kocht ik aan via Velt.

Moestuin 2016: afboording met schattige Juliette













In 2016 bleek de situering van de moestuin niet doordacht gekozen, de grond lag te dichtbij een kleinbladige linde, wiens schaduw en waternood niet samengingen met het groeien van groenten. Je zag de planten schuin groeien naar het licht. Er waren ook delen vlakbij de boom waar de planten gewoon stopten met groeien. 

Moestuin 2017: start prominente plaats in de tuin
In 2017 durfde ik de stap te zetten om de moestuin te verplaatsen, pal in het midden van het stuk, in de volle zon. Weg was de languit gerekte grasmat, de groenten kregen de centrale plaats die ze verdienden. Niet lang daarna kwam er een afboording van vlechtwerk rondom de moestuin. De opbouw van dakpannen en paden van hakselhout bleven dezelfde. In 2017 voerde ik een aanhangwagen compost aan dat ik gul op de bedden bracht in februari 2018.


Moestuin 2018: kippenren klaar met lieve Camil
In 2018 werd de voormalige moestuin omgebouwd tot een kippenren, waar sinds oktober 2018 twee cochin krielkippen (Pina en Ulma) vertoeven (de kippen komen van bij Pluimvee Franck in Tielt-Winge).

Het kippenren bestaat uit kastanje houten palen en kastanje houten vlechtwerk. Alle materiaal kwam van de palenboer in Herk-de-Stad. Een grondboor bleek zeer handig bij het maken van het kippenparadijs. Ook na dit project kwam dit gereedschap nog van pas.

In 2019 wens ik in de moestuin met kippenren:
- groenten als boontjes, erwten, peulen, pompoen en komkommer verticaal te laten groeien
- een goed steunsysteem te vinden voor groeiende tomatenplanten
- de kippen te verwennen met lekkers uit de keuken of de moestuin
- een systeem te vinden dat de krielkipjes uit hun ren kunnen zonder dat ik me zorgen moet maken over kwetsbare kleine plantjes
- het groeiseizoen van de moestuin te verlengen tot in de herfst en winter

zondag 3 februari 2019

De fruittuin 2013 - 2019

De fruittuin 2015 zicht vanuit huis: frezen grond
De fruittuin was oorspronkelijk de oude afgesloten moestuin van de vorige eigenares. Bij de aankoop van ons huis in 2013 lag die nog braak, tegen 2014 bestond het stuk vooral uit onkruid. In 2014 lieten we deze frezen en zaaiden we gras in het middenstuk. De rechterzijkant bestond uit bestaande rode en zwarte bessen, de linkerzijkant bestond geleidelijk aan uit gerecupereerde frambozen uit de ganse tuin (wat later lente - en herfstframbozen door elkaar bleken te zijn). Achteraan, de grens met de toen nog achterbuur en later onze toekomstige onbekende tuin, stonden nog twee bestaande oude rode bessenstruiken.

De fruittuin 2015:
eerste lente van de kerselaar
In 2015 plantte ik een laagstam kerselaar hedelfinger in het midden van het stuk, later bleek dat 'midden' niet echt te kloppen. Net zoals de aankoop van het type kersenboom louter toeval was, omdat ie beschikbaar was op het moment dat ik tijd had om naar het plantencentrum te gaan. In hetzelfde jaar leerde ik mijn oude bessenstruiken snoeien, een werkje dat me tot vandaag nog steeds in verwarring brengt, maar het gaat elk jaar beter.

Het steunsysteem van de frambozen veranderde ook elk jaar en ik hoop dit jaar eindelijk een goed en stevig systeem gevonden te hebben. De eerste keer maakte ik een opvolging van bamboestokken per struik, daarna bamboestokken in de vorm van schragen en tot slot drie gerecupereerde paaltjes (die niet ver genoeg in de grond geraakten) met daartussen draad gespannen. Ik had elke lente heerlijke lenteframbozen, maar tegen de herfst hingen de herfstframbozen zo hard door dat ze opgegeten werden door slakjes en het een soort oerwoud werd van frambozenstruiken. Deze winter bracht ik mijn man mee op het toneel en samen hebben we nu vier kastanjehoutenpalen gezet. Telkens met twee spandraden op verschillende hoogte. Ik ben benieuwd naar het oktoberzicht in 2019!

De fruittuin 2017 zicht van het huis weg: tweejarige kerselaar en speelhuisje
Vermits 2014 en 2016 twee kinderen bracht, gaf ik een speelhuisje een plaats net niet in het midden van het stuk fruittuin (om de net niet kerselaar in evenwicht te brengen). Later kwam er nog een zandbak bij achter het speelhuisje, zodat het fragiele evenwicht niet in gevaar kwam (wat een idee). En een waterspeelboot links van het speelhuisje, om de kinderen met water te laten spelen (al spelen ze liever met het water uit mijn mini vijvertje omdat dat niet mag).

In de winter van 2018 kwamen er twee appelbomen bij, links (Elstar) en rechts (James Grieve) achter de kerselaar. De twee nieuwe appelbomen kregen een afboording onder hun voeten omdat ik het gras direct onder de boompjes wou vermijden om ze alle groeikansen te geven. Ik deed dit, voor de volledigheid, dan ook maar bij de bestaande driejarige kerselaar.

De fruittuin 2015 rechterkant:
klimop rond bessenstruiken
De bessenstruiken aan de rechterzijkant hebben ook wat veranderingen gekend. Eerst met veel klimop rond de struiken (de klimop nam de bessenstruiken over), dan zonder klimop maar met karton en hakselhout bedekt (karton hield de klimop niet tegen), dan met worteldoek en hakselhout en een afboording met beton (gerecupereerd van vorige eigenares) en vlechtwerk. Op dit moment is het ganse stuk voorzien van afboording met vlechtwerk van snoeihout van frambozen, rode bes, zwarte bes, vlinderstruik en alles wat nog flexibel genoeg is. Dit vlechtwerk moet ik elke winter bijwerken, maar ik vind het zo mooi dat het de hoeveelheid werk meer dan waard is. De frambozen hebben dezelfde afboording.


De fruittuin 2017 achterkant: augustus hagewinde festijn
De bessenstruiken aan de achterkant zijn uitgebreid met rabarber (die ik verplaatste), twee stekelbessen, twee jostabessen en twee braambessen en sluiten nu aan op het pad naast de composthoop. De stekelbessen zijn zeer zeker stekelig (meerder kreten gingen hieraan vooraf) en de jostabessen geven nog geen vruchten. De braambessen had ik eerst solitair geplant, maar heb ik deze winter verplaatst naar de zijkant als afscheiding tussen de bessenstruiken en het pad met de composthoop. Deze zone herbergt enorme hoeveelheden hagewinde in de grond. Ook hier bedekte ik de grond eerst met karton en hakselhout, maar dat was niet toereikend, nu ligt er worteldoek en hakselhout. Ook met deze oplossing groeit de hagewinde door alle kiertjes en gaatjes, via de tuinafscheiding en horizontaal via de afboording in het vlechtwerk. Ik geloof dat dit een blijvend probleem blijft. Al kan ik in 2019 wel één deel van de achterste afscheiding verwijderen en zo meer toegang hebben tot de wortels van ons geliefde hagewinde. En sinds oktober 2018 hebben we ook twee cochins krielkipjes en die pikken de hagewinde naar boven. Tot nu toe was de maand mei steeds weelderig fris groen en vol van moois en de maand augustus steeds een wirwar van hagewinde tussen verdorde bladeren. En dit ondanks mijn actief ingrijpen, soms is het gewoon te veel. Deze zone heeft een afboording van gekocht vlechtwerk van wilgen omdat de hoeveelheid snoeihout elk jaar niet voldoende was om ook deze lengte te overbruggen. Het gekocht vlechtwerk is ook gebruikt voor de afboording van de moestuin. Dit is zo voorzien dat je vanuit het huis zicht hebt op wilgenvlechtwerk van Noord op Zuid. Het vlechtwerk van Oost op West is steeds zelfgemaakt vlechtwerk.

De fruittuin 2015 composthoop:
de start
Tot slot heb je nog de composthoop op dit stuk fruittuin, namelijk rechts achteraan in het hoekje. De composthoop van de vorige eigenares was ook op deze plaats. Vermits de hagewinde problematiek is de eerste hoop weggevoerd, worteldoek en hakselhout op de grond aangebracht en drie vakken gecreëerd door middel van houten balken (aangekocht via stad Tienen). Tot de dag van vandaag maak ik nog onvoldoende gebruik van de composthoop. Als ik werk in de tuin, dan ben ik blij dat ik die tijd heb, maar het groenafval dat er dan is aan het einde van zo'n werkdag is meestal een mengelmoes van alles. Idealiter heb ik dan bruin materiaal in stukjes van takjes bijvoorbeeld, groen afval in stukjes en geen meerjarig onkruid of eenjarig onkruid in zaad. Tja, dat ligt dan allemaal samen. Dus in 2019 tracht ik een systeem te voorzien dat er naast de drie vakken een voorraadje ligt van groen en bruin materiaal. Het liefst nog met stukjes karton of papier en een gieter. Vermits het uitzicht heel belangrijk is, moet het eerst nog wat vorm krijgen in mijn hoofd. Het plaatje klopt nog niet.

Binnenkort komt er een stuk onbekende tuin bij, achter de fruittuin, de toegang tot deze tuin verloopt via het pad langsheen de braambessen en de composthoop. We installeerden alvast een kastanjehouten poortje, waar ik heel blij mee ben. Het slingerend stapstenen pad doorheen de ganse bestaande tuin leidt alvast mooi, alsof het gepland was, naar het nieuwe poortje. In september plante ik overigens nog bio bloembollen van voorjaarsbloeiers (krokussen en narcissen) in het grasveld onder de kerselaar en de appelbomen. Ik hoop deze in maart te kunnen verwelkomen. Het plan is ook om pas op 15 juni dit stuk met de bloembollen te maaien. Dus een deel lang gras met een deel kort gemaaid gras.

In 2019 wens ik in de fruittuin:
- de appelbomen goed te snoeien voor een goede opstart
- het steunsysteem van de frambozen goed te keuren
- de composthoop echt in gebruik te nemen
- het gevecht met de hagewinde aan te gaan om een leukere maand augustus te hebben
- een deel van de afscheiding achteraan verwijderen en de grond vrij te maken van onkruid
- het idee van het lange gras uitproberen
- de josta- en braambessen te kunnen proeven
- het speelhuisje te upgraden

Laat maar komen die lente!

zaterdag 19 januari 2019

Overzicht tuin

Schets tuin deel 1
Ik heb het idee om bij het plaatsen van toekomstige berichten omtrent mijn tuinperikelen steeds te verwijzen naar een bepaalde tuinzone. In een poging om deze te verdelen, moest ik een plan hebben: het werden twee schetsen.
De eerste schets bevat de voortuin (1), de oprit rechts van het huis (2), het terras onderaan (3) en het terras bovenaan (4). Maar ook de siertuin voor de boog (5) en de siertuin na de boog (6).

De tweede schets ligt in het verlengde van de eerste schets en bevat de moestuin met kippenren (7), de fruittuin (8) en de nog onbekende tuin (9).
Schets tuin deel 2


vrijdag 18 januari 2019

Ieveranst in Tienen 2.0

Ieveranst in Tienen 2.0
Sinds februari 2013 zijn wij inwoners van Tienen, ik ondervond tijdens ons eerste jaar en half een gemis aan belichting van de troeven van onze stad. Tienen werd in onze omgeving vaak afgedaan als een betaalbaar toevluchtsoord voor gezinnen uit Leuven en dat was het dan. Maar wij ondervonden dat er veel moois te ontdekken was, zowel in de architectuur als in de groene omgeving, maar ook in de mensen en zijn initiatieven. Na de geboorte van onze dochter in oktober 2014 ging ik met het gemis aan een overzicht aan Tiense groene, ecologische en/of sociale initiatieven aan de slag.

De blog Ieveranst in Tienen ging van start in februari 2015, de maand waarin ik opnieuw aan het werk ging na de geboorte van mijn dochter (om toch mijn optimisme aan te tonen). In mei 2015 startte ik op mijn huidige (droom)job en ging het aantal berichten gestaag achteruit. Vroeger als verwacht, mochten wij een zoon verwelkomen in maart 2016. Ons gezin werd mijn prioriteit en slorpte alle vrije tijd, energie en mentale ruimte op.

De reden waarom ik de blog begon, werd in 2016 prachtig ingevuld door de initiatiefnemers van TienenTroef. Mijn verwachtingen naar informatie, fierheid en aandacht aan alle leven in Tienen werd volledig ingelost. Tijdens mijn geploeter en gezwoeg op zoek naar een schijnbaar (en onvindbare) balans tussen geven en nemen in mijn gezin, in mijn relatie en in mijn relatie tot mezelf is er één constante geweest: mijn tuin.

In alle weersomstandigheden, in de meest waanzinnige outfits, op de vreemdste tijdstippen, met of zonder niet luisterende kinderen (zootje ongeregeld) en met een niet aflatende vreemde grijns op mijn gezicht. Ik overdrijf niet als ik zeg dat die groene strook achter ons huis, 'de peloes' of de jungle (afhankelijk van je opinie) de reden is waarom ik er nog steeds ben, zo ieveranst in Tienen.

En zo komen we bij het volgende, Ieveranst in Tienen versie 2.0, ik dacht zowaar laat ik het enkel hebben over mijn tuin (hoe bevreemd bevrijdend egoïstisch): mijn verwachtingen, mijn plannen, mijn succesverhalen en mijn doenwenietnogeenkeer verhalen. Enne vanaf nu zit ik er niet meer mee in dat ik vreemd of fout of niet conform schrijf, u bent bij deze geïnformeerd.

Wordt vervolgd...

woensdag 17 mei 2017

Bodemrijk Tienen

Bodemrijk Tienen
Als tuinverkenner van Vlaams-Brabant had ik de eer mijn bodem te laten analyseren. Sinds maart ken ik de zuurtegraad, de grondsoort en gehaltes van koolstof, humus, fosfor, kalium, magnesium, calcium en natrium van mijn moestuintje.

Maart!? Ja, inderdaad al zo'n twee maanden geleden ontving ik het verslag bodemanalyse. Ondanks mijn opleiding, werkervaring én tuingretigheid had ik moeite met het vertalen van het verslag.
Het is namelijk zo dat het verslag de waardes van mijn bodemanalyse vergelijkt met een bepaalde streefzone (dat als gunstig wordt bekeken). Maar deze streefzone houdt geen rekening met mijn manier van tuinieren.

Ik heb een kleihoudende zandleembodem, tamelijk hoge pH, hoog koolstof- en humusgehalte, zeer hoge fosforgehalte, hoge kaliumgehalte, tamelijk hoge magnesium- en calcium gehalte,... en een tamelijk laag natriumgehalte. Dus mijn bodem is te rijk?
Door gebruik te maken van mulch op mijn moestuinbedden, heb ik veel organisch materiaal in mijn bodem. Extra veel organisch materiaal, dat extra veel mineralen kan vasthouden.

Maar hoe zit het dan met het tamelijk laag natriumgehalte? Een tourtje bij Velt maakte duidelijk dat een tamelijk laag gehalte nog zo slecht niet is. En slechts bij enkele groentensoorten een probleem kan zijn.

Conclusie: we (ik en onze moestuin) gaan verder zoals we bezig waren. Ik blijf mulchen, bekalk niet, gebruik geen mest en verstoor de grond zo weinig mogelijk (ik spit bijvoorbeeld niet). Meer weten? Lees dan zeker het boek "Zeven stappen naar een natuurlijke moestuin" van Frank Anrijs.
Bodemrijk Tienen groet u.

zondag 19 februari 2017

Leve de tuin @ Tienen

Ik ben sinds kort tuinverkenner van Vlaams-Brabant, één van de 75 ambassadeurs van de tuincampagne: "Leve de tuin! Volop genieten van jouw stukje tuin."
Een avontuur waar ik mij graag voor vrij maak, een kans om mijn tuindroom verder te realiseren en mijn succesvolle en minder succesvolle pogingen te delen met andere tuinliefhebbers. En het liefst van al om anderen te inspireren, wat niet en zeker wel haalbaar is voor een moeder van twee.

Met dit bericht wil ik mij en mijn tuin even (zo kort mogelijk) voorstellen:
Sinds 2013 zijn wij Tienenaars. Tienenaars met een grote tuin, een lang gekoesterde grote tuin met een werkachterstand verbonden aan de leeftijd van de vroegere eigenares. Op een perceel van circa 8 are met een klassieke opstelling: een lange strook gazon met langs weerszijden een siertuin en achteraan een moestuin met bessenstruiken.

In het jaar 2013 lag de focus op de renovatie van het huis. De tuin werd wel met grote ogen geobserveerd doorheen de verschillende seizoenen. Sneeuwklokjes, narcissen, krokussen, boshyacinten, paasbloemen, rabarber, rozen in alle kleuren, pioenrozen, hartlelies, heerlijke frambozen, rode bessen en zwarte bessen, vlinderstruik, herfstasters, hemelsleutels, druivelaar en winterjasmijn. Op elke moment van het jaar een genot: die tuin moesten we koesteren!

In 2014 was de moestuin inmiddels volledig overwoekerd, de bessenstruiken bleken jaren niet gesnoeid, de rozenstruiken hadden dringend onderhoud nodig, de rabarber stond op een slechte plek, de pioenrozen hadden ondersteuning nodig, de vlinderstruik was veel te groot geworden, de klimop nam vele mooie struiken in zich op, haagwinde nam hele stukken tuin over, paardenbloemen namen het gazon in (en die van de buren, en die daarnaast, ...), frambozen namen meer plaats in dan nodig, ... Het was duidelijk dat deze tuin onderhoud vroeg en wel zo snel mogelijk!

Leve de tuin @ Tienen (2014)
En we voegden de daad bij het woord: de moestuin werd gefreesd en er werd gras gezaaid, de bessenstruiken werden gestructureerd, de rabarber kreeg een nieuwe plek, de pioenrozen lieten we even hangen, de volledig siertuin kreeg een snoeibeurt, kilometers klimop en haagwinde zijn uit de tuin gehaald, paardenbloemen werden geplukt en verwerkt in de keuken, frambozen kregen een duidelijk afgelijnde plaats én in oktober kregen we onze dochter (waar tuinieren al niet goed voor is).



Leve de tuin @ Tienen (2015)
In 2015 leerde ik mijn oude bessenstruiken snoeien, bracht ik nieuw leven in een oude klimroos, (bege)leidde mijn druivelaar naar nieuwe oorden, gaf ik een kerselaar een plek (net niet) in het midden van de achtertuin, fabriceerde een composthoek en richtte een mini-moestuin in!
En oh ja, ik bleef in 2015 ook vlechtjes maken van haagwinde (toch mooi die witte bloemen!?) en gele handen krijgen van paardenbloemen.






Leve de tuin @ Tienen (2016)
Sinds maart 2016 tracht ik ook een zoontje mee de tuin in te dragen, wat het tuin- en levensverhaal wat in vertraging bracht. Een jaar waarin ik verwend werd door familie: mijn moestuin werd omrand met gerecupereerde dakpannen, houten constructies werden gemaakt om wat meer geheime hoekjes te creëren, ik kreeg een boeddha (om mijn perfectionisme te beteugelen) en als beloning voor het harde werk: een hangmat!

Mijn tuin heeft me tijdens deze intense moederjaren rust gebracht, maar ook een uitlaatklep, een meesterwerk. Leve de tuin! Op naar de volgende stap!